Een land van hoogtepunten!

Waar we zijn geweest: Christchurch, Mount Cook, Hawae, Wanaka, Queenstown, Glenorchy, Paradise, Lumsden, Te Anau, Milford Sound, Queenstown, Frans Jozef, Arthur, Christchurch, Abel Tasman, Marlborough Sounds, Picton. Het was geweldig!

28 november zijn we geland op het Zuidereiland van Nieuw-Zeeland, het prachtige Nieuw-Zeeland! Voor ons allebei een droom. Een land waar we allebei heel graag ooit eens heen wilden. Maar ja… Helemaal aan de andere kant van de wereld, zo ver van huis en zo duur… Dat zal wel worden als we met pensioen zijn, ooit. En daar stonden we dan ineens! 18 en 24, het verste van huis dat we ooit kunnen komen, letterlijk aan de andere kant, hoe bijzonder is dat! Met kriebels in de buik liepen we dan ook door de vliegtuigslurf en met een grote sprong kwamen we het land in! Meteen al hebben we onze auto opgehaald in Christchurch, proviand ingeslagen en onze eerste kilometers gereden in Nieuw-Zeeland! Dit keer slapen we achterin de auto op een matras met onze benen in de kofferbak. Wel een beetje knus, maar prima voor ons! Na een kleine tien minuten rijden besloten we het bed even uit te testen en hebben we de auto langs de kant gezet om een paar uur te slapen (we hadden immers een nachtje doorgehaald). Na een korte pitstop waren we helemaal klaar om onze avonturen tegemoet te rijden!

DE WOW-FACTOR:

‘Wow’ is ons nieuwe stopwoord geworden. Gelijk al vanaf dag 1 keken we onze ogen uit op de Nieuw-Zeelandse wegen die slingeren door prachtige valleien, schitterende meren, regenwoud en bergpassen met witte bergtoppen. De uitzichten veranderen continu dus alleen rijden door dit prachtige land is al een avontuur. Om ieder bochtje zingen we weer ‘wow’ in koor, en als we aankomen op de prachtige campsites en we voor onze auto zitten begint de avond meestal met ‘wow’, kijk nou waar we zitten… Aan een prachtig meer, met uitzicht op de gletsjers, of midden in het bos waar Lord Of The Rings is opgenomen. Genieten!

WANAKA:

Na een indrukwekkende eerste wandeling naar Mount Cook (hoogste berg van NZ) zijn we op onze tweede dag op bezoek geweest bij ‘Jin en Craig’, een stelletje dat we in Australië ontmoet hebben en vlakbij Wanaka wonen. Speciaal voor ons hadden ze aardappelen gekookt omdat ze wisten dat Dirk-Jan dat zo lekker vindt. We hebben daar een hele gezellige avond gehad en Craig heeft ons meegenomen naar wat mooie plekken in de omgeving!

Uiteindelijk zijn we nog een paar dagen rondom Wanaka gebleven. We vonden het een prettig stadje dat aan een meer ligt en omringd wordt door prachtige bergketens. Craig en Jin hadden ons ook wat tips gegeven voor mooie wandelingen in de omgeving, die we uiteindelijk ook gelopen hebben. De ‘Rocky mountain Peak’ bracht ons naar mooie uitzichten over ‘Lake Wanaka’ en ‘The Rob Roy Glacier Track’ naar de voet van een gigantische gletsjer. Om bij het beginpunt van de laatste te komen moesten we eerst over 30 kilometer onverharde weg rijden waarbij we 9 keer een rivier moesten doorkruisen met ons kleine autootje. Maar het was het risico waard, de wandeling was adembenemend en eenmaal aan de voet van de gletsjer voelde we ons heel klein. Daarnaast zagen we in een oogopzicht wel 30 watervallen van de gletsjer afkomen… ‘wow’!

QUEENSTOWN:

Queenstown is opnieuw een gezellig stadje aan een meer dat omringd wordt door bergketens. Een beetje de grote broer van Wanaka… Net zo mooi alleen iets groter, drukker, toeristischer en er is meer te doen. Als je je in Queenstown wilt vermaken kun je maar beter een dikke portemonnee hebben. Waar we in Wanaka van de rust genieten, genieten we in Queenstown van het drukke gezellige centrum en de haven vol straatmuzikanten met op de achtergrond alle watersporten die je maar kan verzinnen. We zaten heerlijk te genieten aan het strandje van de livemuziek en de sfeer om ons heen toen we plotseling plaats moesten maken voor een handvol parachutisten die tussen de menigte op het drukke stad strandje wilden landen. Alles kan in Queenstown!

FJORDLAND:

Fjordland ligt in het zuidwesten en heeft een van de meest indrukwekkende stukken natuur van Nieuw-Zeeland. De weg van ‘Te Anau’ naar het bekende ‘Milford Sound’ bracht ons langs indrukwekkende fjorden, meren en uitzichtpunten. De weg naar Milford Sound was al een attractie op zich, zo mooi!

In Milford Sound aangekomen hebben we een aantal korte wandelingen gemaakt en ook een lange hike van 6 uur. ‘The Gertrude Saddle Track’ die we op aanraden van locals gelopen hebben. Het was een van de moeilijkste hikes die we ooit gedaan hebben. Over ijs, via een touw omhoog terwijl vlak naast je een waterval naar beneden kwam gekletterd, over losse stenen en super steile stukken, waarbij je je voeten bijna verticaal moest wegzetten, het was een flink avontuur! Maar het was het meer dan waard, want dit is misschien wel de allermooiste hike die we ooit hebben gedaan! Wat een adembenemende uitzichten toen we op de top kwamen! We hadden nog enige twijfels of we soms wel door moesten lopen, want er waren stukken bij waar je maar beter niet kon vallen, maar we zijn blij dat we het toch gedaan hebben!

Tot nu toe hadden we veel geluk met het weer, alle dagen strak blauwe lucht en lekker warm, maar één ochtend werden we wakker in de regen. Dat kwam niet zo goed uit, want we hadden die dag een cruise geboekt in de fjorden. Niet fijn om een dag op een boot te zitten in de regen en de mist, dus we hadden er niet echt veel zin in. Maar eenmaal op de boot bleek dat we juist geluk hadden met het weer! Het regenwater gutste van de steile rotswanden en de mist tussen de fjorden maakte het tot een magische plek. De cruise was helemaal geslaagd nadat we ook nog pinguïns, zeehonden en dolfijnen gespot hadden. Een groep dolfijnen bleef zeker 5 minuten voor onze boot springen… heel gaaf!

HELIHIKE:

Wat een super gave dag was dat! ’s Ochtends vroeg reden we met kriebels in de buik naar het dorpje Frans Josef, wat aan de voet van de Frans Josef gletsjer ligt. Daar hadden we namelijk een helihike geboekt. We zouden met een helikopter naar de Frans Josef gletsjer vliegen en daar een drie uur durende hike gaan doen. We hebben er onze portemonnee flink voor uit moeten schudden, maar hoe vet is dat! Vooral omdat wij hoogst waarschijnlijk de laatste generatie zijn die een gletsjer van zo dichtbij kan bekijken, want door de opwarming van de aarde verdwijnen ze ontzettend snel. Naar verwachting zijn de gletsjers hier binnen 10 jaar al zo ver gesmolten dat ze niet eens meer met een helikopter te bereiken zijn. Ook nu is dat al best risicovol. Daarom gaat de helihike alléén door als de weersomstandigheden perfect zijn, en dat is lang niet altijd… Heel erg spannend dus voor ons! Super zenuwachtig liepen we naar de incheckbalie. Goed nieuws! Het ging door! Zo blij als een kind zijn we als gekken onze spullen gaan pakken en nog zeker 3 keer naar de wc gegaan van de zenuwen. Jassen, broeken, schoenen passen, die schoenen zaten overigens voor geen meter, we hadden geen tenen meer over aan het einde van de dag, maar dat mocht de pret niet drukken! Nog even insmeren, vooral onder je kin en aan de onderkant van je armen tegen de reflectie van het ijs, en toen waren we klaar om te gaan! De heli landde voor ons en we mochten instappen. Joyce aan het raam, Dirk-Jan er naast. Gordel om, koptelefoon op en daar gingen we dan! Wat een super gaaf gezicht om zo recht op een gletsjer af te vliegen. Daarnaast was het voor ons allebei de eerste keer in een helikopter, dus extra leuk! Na 10 minuten landde we op het ijs en kon deel 2 van het avontuur beginnen. We moesten nog heel even wachten op de andere helft van de groep, wiens helikopter bijna bovenop Dirk-Jan landde (zie foto)! Nog geen halve meter naast de plek waar Dirk-Jan van de gids moest gaan zitten kwam hij neer. Gaaf, maar ook best eng! De spikes werden ondergebonden en de hike kon beginnen! Best wel even wennen hoor, dat lopen met van die pinnen onder je schoenen. We liepen over ijstrappen, door smeltstroompjes en tussen ijswanden die 5 keer zo hoog waren als wij. Soms waren de doorgangen zo smal dat we zijwaarts moesten schuifelen in plaats van lopen! We moesten ook door een ijs grot heen, zo gaaf! Tot 3 keer toe zagen we in de verte een lawine naar beneden komen, wauw! Zo bijzonder hoe dat ijs allerlei vormen heeft of soms juist een perfect gladde wand maakt. Super indrukwekkend om hier te lopen. Vooral de gedachte… Twee simpele studentjes, aan de andere kant van de wereld, zojuist met een helikopter naar een smeltende gletsjer gevlogen om daar te gaan hiken, bizar! We zijn eerst naar boven gelopen en daarna via een andere weg weer terug naar beneden. Op de heenweg waren we veel bezig met foto’s maken en was het allemaal nog veel te groots om te beseffen waar we waren. Op de terugweg besloten we de camera weg te doen en gewoon te genieten. Toen begon het pas tot ons door te dringen hoe bijzonder dit was! Op sommige stukken waar we liepen was het ijs wel 200 meter diep! Soms zat er een gat in het ijs en zag je de blauwe kleur van de onderliggende laag. Het gekke is dat het helemaal niet zo koud was op de gletsjer. We hadden natuurlijk een jas en een dikke broek aan, maar meer dan dat was ook echt niet nodig. De gletsjer liep steil omhoog en bovenaan bestond het oppervlak uit grote pilaren ijs. Het is niet te beschrijven, maar zo gaaf! De 3 uur vlogen voorbij en na voor ons gevoel een uurtje zaten we weer op de landingsplaats van de helikopter. Misschien was de terugvlucht nog wel het gaafste van allemaal! De helikopter hing scheef in de bocht waardoor we super gaaf over de gletsjer konden kijken en de spleten in het ijs voorbij zaten schieten. Zó vet! We zijn nog urenlang in de enthousiaste waan gebleven, wat een ervaring! Bij de boeking zat ook een toegang tot de hotpools, daar maakten we natuurlijk even gebruik van! Zo kwamen we van een gletsjer in een warm bad en konden we ons nog eens goed beseffen wat we net hadden gezien.   

EEN DRUK SOCIAAL LEVEN AAN DE ANDERE KANT VAN DE WERELD:

Drukdrukdruk, want naast ons bezoekje aan Craig en Jin in Wanaka hadden we namelijk nog veel meer op de planning staan! Zo zijn we langs gegaan bij Mats, een klasgenoot van Dirk-Jan die hier stage loopt. We hebben een rondleiding gekregen over het bedrijf en afgesloten met een biertje. Heel gezellig! Maar dat was nog niet alles… Terwijl we een beetje bij zaten te kletsen met een drankje werd Mats namelijk gebeld door een van zijn collega’s. Of we zin hadden om mee te gaan jetskiën? Natuurlijk hadden wij daar zin in!!

Na ons uitgeleefd te hebben op de jetski moesten we door naar Christchurch want we hadden nog een afspraak staan. We gingen Sandra en Cloë een bezoekje brengen, een stel waarmee we een gezellige tijd in Sulawesi hebben gehad. Sinds we hen hebben leren kennen zijn ze via Flores, de Filipijnen en Australië naar Christchurch gereisd. Super leuk om elkaar weer te zien en alle reisverhalen te delen!

Op de planning staat nog om Milou, een vriendin uit Teteringen te bezoeken in Auckland. En in Auckland spreken we ook af met Steffan en Ria, die we weer in Australië ontmoet hebben.

Weer een ander stelletje dat we ontmoet hadden in Indonesië zijn we helaas net mis gelopen. Misschien maar goed ook, anders krijgen we het hier veel te druk! Naast Mats zijn er nog 5 andere klasgenoten van Dirk-Jan in Nieuw-Zeeland, maar dat gaat niet meer in de planning passen. Denk maar niet dat we alleen elkaar hebben hier aan de andere kant van de wereld!  

ABEL TASMAN:

Abel Tasman was, niet gelogen, weer een hoogtepunt! Abel Tasman is een nationaal park dat bekend staat om haar goudgele stranden. In plaats van een lange strandwandeling te maken hebben we al dat wandelen eens afgewisseld en hebben we een kayak gehuurd. Daarmee konden we niet alleen langs de prachtige stranden peddelen, maar ook de kleine eilandjes voor de kust ontdekken! Prima keus, want de eilandjes waren super mooi en we hadden de strandjes voor ons alleen! Op een van de eilanden troffen we een hoop zeehonden aan, super leuk! We hebben ze op ons gemakje kunnen bekijken vanuit de kayak. Eentje kwam zelfs een heel stuk met ons meegezwommen en deed allemaal kunstjes voor ons, het dolfinarium is er niets bij!

De volgende en laatste bestemming op het zuidereiland was de ‘Mistletoe bay’. We hadden er nog nooit van gehoord, maar iemand tipte ons over deze magische plek. Mistletoe bay is onbekend voor toeristen, maar ook de meeste locals hebben er nog nooit van gehoord. Apart, want het was zo gaaf! Aan Mistletoe bay hebben we gekampeerd en toen het donker werd, zijn we met een koplamp op de bossen ingelopen totdat we bij een rivierbedding aan kwamen. In de rivierbedding zochten we een steen om op te zitten om een bijzonder spektakel te aanschouwen… Toen we onze lampen uitdeden waren we namelijk omringd door ‘glowworms’, die ook nog eens reflecteerden in het water. Wat een magische plek! En romantisch ook, met z`n twee midden in het bos, tussen de glowworms, met om het af te maken een prachtige sterrenhemel!!

Alsof dat nog niet bijzonder genoeg was zijn we na de boswandeling naar de zee gelopen voor een nachtduik. Niet om af te koelen, aangezien we het al steenkoud hadden, maar omdat als je in het water springt het water om je heen oplicht door plankton die in het water leeft. Een heel bijzonder natuurverschijnsel en ook weer een hele bijzondere ervaring voor ons!

Op dit moment zitten we op de ferry, op weg naar het Noordereiland. Wat ons betreft is Nieuw-Zeeland nu al geslaagd. Het waren 2 weken met alléén maar hoogtepunten! Wij vermaken ons dus prima hier aan de andere kant van de wereld. En ook hier hebben ze chocopasta, dus we zetten onze gewoonte lekker voort!