Red Centre Adventure!

22 oktober 2017 - Adelaide, Australië

Vanuit het Noordwesten zijn we dwars door Australië gereden naar het zuidoosten over de ‘Stuart Hwy’ die 3000 km lang is. Alsof dat niet lang genoeg is hebben we nog een aantal ommetjes gemaakt van slechts enkele honderden kilometers. De kilometerteller staat inmiddels op 13.000 km en we zijn het nog lang niet beu!

We keken er naar uit om de Outback te trotseren. Maar waarom eigenlijk? De uitzichten zijn vooral dorre en droge woestenijen, de wegen gaan honderden kilometers recht toe recht aan, er is in de verste verte gewoonweg niks te zien en er is in geen velden of wegen een teken van leven. Misschien wel juist vanwege de zojuist genoemde redenen! Het geeft je een apart gevoel en de dingen die je onderweg ziet zijn des te mooier omdat je er zoveel kilometers voor hebt gereden. Gelukkig was er eens in de pak `m beet 500 kilometer vaak wel een hele goede reden om ergens te stoppen…

DALY WATERS PUB:

Zo was onze eerste stop langs de ‘Stuart Hwy’ in het pittoreske Daly waters er niet zomaar een! Daly Waters, een dorpje met enkele tientallen inwoners beschikt niet over een supermarkt, huisarts, kerk, school, sportvelden of andere faciliteiten. Het heeft dan wel weer een tankstation, maar verder helemaal niks op 3 bungalows na waar mensen in wonen. Wat ze dan weer wel hebben… Het pareltje van de Outback: De meest afgelegen pub van Australië! Eigenlijk was er dus alles wat we nodig hadden. Onze auto had zijn portie benzine weer gehad, en zijn baasjes werden verwend met een aantal overheerlijke koude biertjes!

ALICE SPRINGS:

Alice Springs was de volgende stop en tevens de enige stad die we tegenkomen in de Outback. 30.000 inwoners en wel een supermarkt, huisarts etc. Het was een leuk stadje om een paar uur rond te hangen en we hebben onze voorraden weer aangevuld. Het eerste ommetje van een paar honderd kilometer hebben we vanuit hier gemaakt. Dat was de West MacDonell Range. Dit stond niet op de planning, maar we hoorden hierover in Alice Springs. Hier hebben we drie dagen mooie wandelingen gemaakt door gorges, valleien en naar bergtoppen. Het was ontzettend mooi en schijnbaar niet zo bekend bij de toeristen, want we hadden de wandelpaden voor ons alleen. De volgende stop ‘Kings Canyon’ stond wel op de planning. Een ontzettend grote door erosie uitgesleten kloof, midden in de woestijn. Tevens een oase in de woestijn waar veel dieren op af komen en prachtige bomen groeien, het is een van de weinige plekken waar permanent water is in de woestijn. Bijzonder om dit aan te treffen en het was iets wat we niet verwacht hadden als we de honderden kilometers daarvoor om ons heen keken.

ULURU:

Uluru, ook wel Ayers Rock genoemd, is veruit de meest bekende steen ter wereld en misschien ook wel de bekendste toeristische trekpleister van Australië. Dat was de reden dat we hem in eerste instantie niet hoefden te zien. Het is een beetje als de Eifeltoren van Parijs of als Manneke Pis in Brussel. Iedereen kent het en er zijn al miljoenen foto`s van gemaakt, op google kun je er alles over vinden en in het echt valt het meestal tegen omdat de verwachtingen hoog liggen. Maar ja, we waren toch in de buurt en als we even 600 kilometer omreden konden we Uluru ook mooi meepakken. Dus hadden we wel gepland hierheen te gaan, maar met wel in ons achterhoofd dat het vast tegen zou vallen. Het omgekeerde bleek eenmaal waar! Hoewel de zonsopgang en zonsondergang, waarbij je de rots iedere minuut van kleur ziet veranderen al prachtig waren, heeft Uluru ons nog meer verrast. Hoe dichter je bij de rots komt hoe groter en groter hij wordt. Dat is natuurlijk nogal logisch, maar Uluru benaderen geeft je echt een machtig gevoel wat je nooit van een foto kunt krijgen. Ook wij hebben er natuurlijk foto`s van, maar die vallen zó tegen. Je krijgt deze enorme rots simpelweg niet zo indrukwekkend op de foto als hij in het echt is. Naast het machtige gevoel kun je de rots ook echt ontdekken, wat wij hebben gedaan door een wandeltocht van 10,6 kilometer, helemaal om Uluru heen! Er bleken watervallen, grotten, rotsschilderingen en hele gorges te zijn in en achter die joekel van een rots. We vonden het allebei dus ontzettend gaaf!

De volgende dag hebben we voor de verandering nog ergens een wandeling gemaakt. Dit maal in ‘Katja Tutja’, waar we een pad gevolgd hebben die leidde naar de ‘Hidden valley’, wederom een prachtige oase midden in de woestijn die verscholen ligt achter ‘The Olgas’, een bergketen. Na al deze prachtige wandeltochten hebben we onze reis weer vervolgd en een kleine duizend kilometer gereden naar onze laatste stop in de Outback ‘Coober Pedy’. Overdag is het hier gemiddeld in de schaduw al boven de 35 graden en `s nachts daalt de temperatuur tot het vriespunt. Het leven in Coober Pedy speelt zich daarom ondergronds af. De mensen wonen hier ondergronds, de kerk is ondergronds en de plaatselijke kroeg is ondergronds. Dit omdat ondergronds de temperatuur altijd tussen de 23 en 25 graden is. Een bijzondere en laatste tussenstop dus voordat we nog een kleine 800 kilometer gereden hebben naar Adelaide.

In Adelaide gaan we ons weer opladen en klaar maken voor Australische Oostkust! Goodbye ruige Outback!

Maak je reisblog advertentievrij
Ontdek de voordelen van Reislogger Plus.
reislogger.nl/upgrade

Foto’s

3 Reacties

  1. Jan van Seters:
    22 oktober 2017
    Ontdek je plekje, voor jullie is het mooi om te kiezen wat nu?
    alles is even mooi en wonderlijk om zoveel te ontdekken en een plek te geven in jullie herinneringen.
    Gelukkig voor ons maar misschien niet voor jullie begint het al op te schieten.... Wij, opa en oma, tellen de dagen dat wij jullie in levende lijven terugzien. Het thuisfront mist jullie.
    Nou tot schrijfs en geniet, wij gunnen het jullie van harte.
    Opa Jan, (bijna 74.....)
  2. Vla:
    23 oktober 2017
    Nou... de foto's geven toch een prachtig beeld hoor! Alleen die foto van DJ op de tractor, zonder banden, ja das dan nie echt he...
  3. Trudieke:
    24 oktober 2017
    Wat gaat de tijd toch snel, we gaan alweer aftellen totdat jullie weer lekker is ons eigen kikkerlandje zijn.... Maarrrr eerst nog flink genieten van alle gave indrukken die jullie opdoen, maar goed dat jullie een blog (dagboek) bijhouden, je zou het zomaar kunnen vergeten... Liefs Trudy