No worries in Western Australia!

‘No worries’, het levensmotto van de Australiërs. Dat gaat ook voor ons op, want wij doen niets anders dan genieten zonder zorgen!

NEXT DESTINATION:

Zo`n drie weken geleden sloten we ons Azië hoofdstuk voor deze reis af en vlogen we naar Perth, vanuit Bali met een vliegtuig vol dronken en luidruchtige Australiërs die terugvlogen na een zuipvakantie op Bali. Nadat we zo`n fijne tijd in Indonesië gehad hebben, hadden we stiekem nog helemaal geen zin om weg te gaan. Die dronken Australiërs maakten dat gevoel alleen maar sterker. We keken elkaar aan en zeiden: “waar gaan we aan beginnen”. Kunnen we niet gewoon langer bij die lieve Indonesiërs blijven? Maar goed, die auto staat ook op ons te wachten, dus op naar het volgende avontuur. De gedachte dat het vliegtuig naar Nederland vanuit Chersonissos ook niet representatief was voor de Nederlandse bevolking stelt ons een beetje gerust.  

Gelukkig bleef dat twijfelende gevoel niet voor lang. Met onze backpack op gingen we met de bus vanaf het vliegveld naar het centrum van Perth. We werden door veel mensen aangesproken die geïnteresseerd waren naar wat we kwamen doen, we kregen veel tips over wat er te doen was, en toen we net gepind hadden en daardoor alleen met 50 dollar konden betalen in de bus zei de buschauffeur ‘no worries, ride for free!’, we mochten gewoon gratis mee! Hij wilde zelfs omrijden om ons bij ons hostel af te zetten! Het ging de hele tijd van:”G`day mate, How`re you going” naar “Enjoy your trip, C`you, No worries!”. De Ozzy`s zijn ontzettend gastvrij en vriendelijk. Alle mensen vragen hoe het met je gaat en iedere tegenligger in de auto zwaait naar je! Zo hebben we ook voor het eerst gecouchsurft bij de vriendelijke Matt in Perth, een hele leuke ervaring!

REFERSE CULTUURSHOCK:

In Perth was gewoon weer een winkelstraat waar je alles kan vinden wat je nodig hebt. Dat was weer even wennen! Onze eerste reactie daarop was dat we gelijk alles wilden inslaan wat we dachten nodig te hebben, tot het besef kwam dat we gewoon weer in een westers land zijn waar alles weer voorhanden is. Voor ons eerste avondmaal in Australië liepen we dan ook kwijlend door de supermarkt! We konden ineens weer kiezen uit zoveel verschillende dingen! Een ding was zeker: geen rijst! Uiteindelijk werd het een heerlijke boterham, omdat we het zo gemist hadden. Met ham, komkommer en tomaat. Als toetje hebben we kwijlend yoghurt gegeten, zo uit een verpakking! Wat was dat weer eens lekker zeg! Mooi om je na een avontuur in Azië weer te beseffen in wat voor luxe wereld wij eigenlijk leven. Daarnaast kunnen we ook weer gewoon over straat lopen zonder dat op iedere hoek mensen met ons op de foto willen en hoeven we niet meer bang te zijn dat we om 4 uur in de morgen gewekt worden door een Moskee!

ROADTRIP DOOR HET GROTE EN RUIGE AUSTRALIË:

In Perth hebben we ons klaar gemaakt voor de roadtrip nadat we onze chique hippie wagen met daktent(!) opgehaald hebben. Dat links rijden is wel eventjes wennen… Ook de richtingaanwijzer zit bijvoorbeeld aan de andere kant. We hebben al flink wat bochten gemaakt met de ruitenwissers aan… Het went gelukkig snel. Gelukkig maar, want we hebben een roadtrip op de planning staan van zo`n 20.000 km. Na een kleine drie weken hebben we al 7000 km op de teller staan en verwachtte we zelfs nog meer dan de beoogde 20.000 km af te gaan leggen. In de eerste 7000 km zijn we van Perth naar Katherine gereden via Pinnacles, Dongara, Gereldton, Kalbarri, Shark Bay, Monkey Mia, Carnavon, Coral Bay, Exmouth, Cape Range, Tom Price, Karijini, Port Hedland, Broome, Derby, The Kimberleys, Fitzroy Crossing, Halls Creek, El Questro, Kununnura en Lake Argyle. We hebben dus al super veel gezien en gedaan in Australië en typeren dit land vooral als GROOT en RUIG. ‘Ruig’ omdat de natuur ongerept is, de meest gevaarlijke dieren hier rondlopen en het landschap er gewoon ruig uitziet. ‘Groot’ omdat alles in Australië groot is: De afstanden zijn immens, we rijden tussen flinke 4x4 wagens en ‘Roadtrains’ van wel 60 meter lang. We zijn in de grootste ijzermijn geweest die 15% van al het ijzer op de wereld delft, zijn op het grootste zandstrand geweest dat 224 kilometer lang is, reden langs het langste treintraject waar treinen van 7 km lang over heen rijden, hebben door immense Gorges (kloven) gewandeld en gezwommen in het grootste stuwmeer. De wegen die we rijden zijn eindeloos lang rechtdoor, zelfs in het zogenaamde ‘stedelijk gebied’ kom je soms een uur niemand tegen, en het uitzicht laat je soms denken dat je het einde van de wereld kunt zien. De porties in restaurants zijn groot, net als de biertjes in de bar die groot zijn J (De prijzen zijn ook groot L). Zelfs een meer genaamd ‘Little Lagoon’ is enorm! Het landschap is te groot en te ruig om op de foto te krijgen, je moet het met eigen ogen zien om te beseffen hoe mooi en groot het is!

VAN IJSKOUD NAAR LOEI HEET:

Onze hippie wagen doet het goed en we hebben gelukkig nog geen problemen ondervonden. Wel zijn we deze eerste weken flink op de proef gesteld wat betreft het weer. De eerste week was het weer namelijk erg slecht. Regen, harde wind en koude temperatuur van net boven het vriespunt `s nachts naar een graad of 12 overdag. We keken uit naar de warmte, maar nadat we in één dag 700km naar het noorden waren gereden kwamen we van de een op de andere dag in temperaturen terecht van boven de 40 graden overdag. De groenten en fruit rotte dezelfde dag nog weg en het welverdiende biertje ‘s avonds is van koud - naar lauw - naar loei heet gegaan en niet meer te zuipen. Gelukkig weten we vaak verkoeling te vinden onder een prachtige waterval of in een ijskoud meertje. Echter moeten we dan wel uit kijken voor de krokodillen die je hier zomaar overal tegen kan komen. En ze zien ons altijd eerder dan wij hen zien, maar… No worries!

ON THE ROAD:

Daarnaast moet je op de weg uitkijken dat je niet over een kangeroe, emus of koe heen rijdt, want vooral de eerste twee springen soms uit het niets voor je auto! De berm van de weg ligt al bezaaid met dode karkassen waar grote gieren op af komen om de restanten van het overreden wild op te peuzelen. Als we van de hoofdwegen afwijken gaan de wegen over van asfaltwegen in ‘gravelwegen’ of zandwegen. Dat is voor ons flink hobbelen zonder fourwheeldrive! Op deze wegen is er vaak geen moeite genomen om een brug over een rivier te bouwen en zal je met de auto door de rivier moeten. Zonder een 4x4 kan het je zomaar gebeuren dat je een bepaalde rivier niet kan passeren omdat deze te diep is en er te veel stenen in liggen. Het gevolg is dan dat je niet verder kan en een omweg moet nemen van 495(!) kilometer! Dat is wat ons gebeurde toen we van Derby naar Fitzroy Crossing reden. Nadat Dirk-Jan de rivier in was gelopen om overal de diepte te meten en de ondergrond te checken besloten we toch maar om te keren en het risico niet meer te lopen. Als je in de outback weggesleept moet worden kost je dat namelijk zomaar 2000 euro, en dan zijn we ook nog ons autootje kwijt… Het zure was alleen dat we op dat moment nog maar enkele kilometers van onze bestemming ‘Fitzroy Crossing’ verwijderd waren. Door die 5 meter water die we niet konden trotseren moesten we dus 495 extra kilometers rijden waarvan een groot deel ook nog eens over onverharde en hobbelige wegen, wat een dag extra rijden gekost heeft! Flink balen voor ons, maar misschien wel weer een leuk verhaal voor jullie! Ter vergelijking: wat we nu hebben omgereden is hetzelfde als wanneer je bijvoorbeeld van Breda via Amsterdam naar Groningen wil rijden, maar dan in Amsterdam te horen krijgt dat je niet meer verder kunt waardoor je terug moet naar Breda en dan via Antwerpen en Maastricht naar Groningen moet. Pfff!

EN VERDER:

De steden stellen over het algemeen niet zo veel voor, Perth was wel een grote en fijne stad, maar verder was het allemaal 3 keer niets. Alleen het stadje Broome, dat minder inwoners dan Teteringen heeft vonden we verassend leuk! Er waren leuke strandjes, barretjes en veel winkels, een hoop te doen!
We staan elke ochtend vroeg op (voor 5 uur) en gaan dan gelijk een national park bezoeken, dan zijn we vaak nog helemaal alleen wat de mooie plekjes vaak nog meer bijzonder maakt, en dan is het ook nog niet zo heet! Tussen 8 en 9 uur s’avonds liggen we vaak al in ons tentje, aangezien het al om 6 uur donker is. De daktent is trouwens ideaal! Het kost 2 minuten om hem uit te klappen en 3 om hem weer in de klappen. Ook hebben we doordat we de auto hebben altijd alles bij ons, hoeven we nooit meer na te denken wat we mee moeten nemen of de tassen in te pakken en is er altijd ruimte voor spontane ideeën. Alles wat we nodig hebben, hebben we altijd bij ons! Als we het ergens leuk vinden staat ons tentje zo op, en als we het toch niets vinden zijn we ook zo weer weg. Die vrijheid is echt heerlijk!
We hebben al een hele hoop national parken bezocht. Daar vind je de prachtigste natuur, maar ook heel veel widlife! Zo zaten we laatst met een biertje voor de auto voor we gingen slapen, en kwam er ineens een kangaroe aangesprongen! We konden hem bijna aanraken zo dichtbij! Eerst schrokken we heel erg omdat we niet zagen wat het was, en toen we dat wel wisten schrokken we nog steeds omdat we niet zo goed wisten wat we nou moesten met een wilde kangaroe bij de tent… Maar terwijl wij paniekerig stonden te overleggen wat we gingen doen snuffelde het beestje alleen maar rustig wat rond, waardoor wij ons besefte dat hij helemaal niets deed en dat dit alleen maar heel erg leuk en bijzonder was!!
Het enige national park wat ons een beetje tegen viel was Monky Mia. We hadden er veel van verwacht, maar toen we er aankwamen bleek dat het enige wat er te zien was, het dolfijnen voeren was wat ze iedere ochtend om 8 uur deden. Het was best duur en in Indonesië hebben we al vaak dolfijnen gezien (verwend dat we zijn) dus besloten we maar door te gaan. Wel gingen we nog even een stukje over het strand lopen. En ja hoor! Na nog geen 5 minuten kwamen we een meter van de kust twee dolfijnen tegen! Gratis en voor niets, en dan ook nog van zo dichtbij en zonder andere toeristen! Een pelikaan die op het strand zat vond het ook wel interessant. Hij vloog de hele tijd achter de dolfijnen aan, heel bijzonder om te zien!

Omdat we vaak vroeg op pad gaan eten we meestal in de auto. We halen bij de supermarkt brood en een pot pasta en terwijl Dirk-Jan rijdt smeert Joyce de boterhammen. Zo hebben we er in 2 weken al 7 potten chocopasta doorheen gegeten! En dat terwijl we in Nederland nooit chocopasta eten.

PLAN DE CAMPAGNE:

Nog veul kilometers maken, veul avonturen beleven en proberen iets sneller weer onze volgende blog te posten!