Vliegenmeppen in Top End

Top End, het meest noordelijke gebied van Australië. Wederom hebben we genoten en we hebben de mooiste nationale parken bezocht die Australië te bieden heeft! Er was echter een nadeel; vliegen!

OVERAL VLIEGEN:

Van ‘s ochtends vroeg tot ‘s avonds laat, waar je ook heen gaat. De hele dag probeer je ze uit je gezicht te slaan, maar ze blijven terug komen. Met tientallen tegelijk. Ze landen ook niet gewoon op je schouder, maar altijd in je oor, in je neus of op je lippen. Argh! En dan is het ook nog eens veertig graden overdag, dus om wild om je heen te slaan tegen de vliegen is het eigenlijk te warm. De weersomstandigheden waren niet zo best in dit deel van Australië, (het was overdag tussen de 39 en 41 graden, en het koelde ’s nachts af naar 30 graden) en we hebben dan ook welgeteld nul keer op ons gemakje voor de tent gezeten, gewoon omdat je dan gek wordt van de vliegen. Als we mooie plekjes bezoeken of gave dingen ondernemen hebben we afleidingen en denken we er niet aan, dus zijn we de afgelopen week continu actief geweest als we niet sliepen. Gelukkig hadden we buiten de vliegen en de hitte niets te klagen, want het top end was prachtig!!  

ZWEMMEN:

De reis hebben we vanaf Lake Argyle voortgezet naar Katherine, Adelaide River, Lichtfield NP, Darwin, Kakadu NP en weer terug naar Katherine. Vooral Kakadu National Park vonden wij heel gaaf en daarnaast hebben we voornamelijk veel mooie gorges gezien en prachtige watervallen en stranden. Niet allemaal om in of onder te zwemmen, omdat op de meeste plekken krokodillen voor komen in top end. Hier komen twee soorten krokodillen voor: zoetwaterkrokodillen die 2,5 meter groot kunnen worden, en zoutwaterkrokodillen die wel 5 of 6 meter lang kunnen worden. Als je in aanraking komt met die laatste weet je in ieder geval zeker dat je het niet gaat winnen. Als er dus ergens zoutwaterkrokodillen waren gingen we (en met ons iedereen) er natuurlijk niet zwemmen. De zoetwaterkrokodillen, die voor ons Nederlanders ook al groot zijn en er gevaarlijk uitzien, zijn schijnbaar lachertjes voor de Australiërs. Hoewel ze bang zijn voor mensen, bestaat er wel een kans dat ze je aanvallen als je te dichtbij komt, maar dan hou je er enkel wat schrammetjes aan over. Als er op een plek dus alleen maar zoetwaterkrokodillen zijn (en die zijn er altijd en overal) dan kun je er hier dus gewoon zwemmen. Waar wij aan de westkust niet eens aan de rand van het water durfde te staan als we een zoetwaterkrokodil zagen, zijn ook wij nu wel wat groters gewend en zwemmen we af en toe lekker tussen de zoetwaterkrokodillen om even af te koelen.

KAKADU NATIONAL PARK:

Wildlife, prachtige regenwouden en de mooiste zonsondergangen in het land van de Aboriginals. Het was een van onze hoogtepunten! Kakadu is een van de weinige plekken waar Aboriginals nog traditioneel leven. Er zijn nog groepen die jagen en verzamelen en nog steeds rotsschilderingen maken, al wordt dat wel steeds meer een uitzondering. Het overgrote deel van de Aboriginals loopt helaas heel de dag dronken op straat in de steden en dorpen. Je mag als toerist overigens geen foto`s maken van Aboriginals, omdat ze geloven dat hun geest weg gaat als er een foto van hun gemaakt wordt. Naast recente schilderingen waren er ook oeroude schilderingen die geschat worden op 25.000 jaar oud. Die rotschilderingen zijn gemaakt om de cultuur en de levenswijze door te geven aan de volgende generaties. Kakadu is een mooie combinatie van cultuur en natuur op z`n best. Met onze auto hebben we ons hier drie dagen vermaakt en veel gezien. Het was mooi en ruig, maar eigenlijk moet je voor dit park een grote fourwheeldrive hebben om het nog beter te ontdekken. Als de weg onverhard is houdt ons dat overigens niet tegen, maar als de weg weer langs een zogenoemde ‘rivercrossing’ gaat, houdt het voor ons op. We hebben nog wel even staan kijken bij een bekende ‘rivercrossing’, dat alleen al was een spektakel! Het was bij een rivier waar een flinke stroming in zat. Het water stond wel een meter hoog op de weg, en naast de weg zat het helemaal vol met zoutwaterkrokodillen! Mensen riskeren hun leven om daar de overkant te halen, omdat dit de enige weg is om Arnhemland te bereiken. Aan de bloemenkransen te zien is het hier al meerdere malen fout gegaan. Gelukkig hebben we het niet fout zien gaan, maar het was wel spannend als er weer iemand naar de overkant ging. Het ruigste was wel toen er een grote roadtrain dwars door de rivier reedt die vol krokodillen zit.    

EN VERDER:

-          Zijn we de boterhammen met chocopasta nog niet beu.

-          Heeft Joyce al heel veel spinnenvriendjes gemaakt.

-          Waren we vergeten dat het in het Top End 1,5 uur later is en vroegen we ons af waarom de winkels dicht waren.

-          Vonden we de stad Darwin niet zo veel aan.

-          Hebben we door een bosbrand gereden (dat bleek achteraf wel een gecontroleerde bosbrand te zijn die door de rangers was aangestoken om in de toekomst een grotere bosbrand te voorkomen)

De komende week gaan we zuidwaarts, dwars door de Outback om ‘The Red Centre’ van Australië te ontdekken. Cheers!